Ondertussen ben ik alweer een tijdje alleenstaande moeder. Ook toen ik nog geen alleenstaande moeder was en met mijn kroost op pad ging, kreeg ik af en toe behoorlijk asociale vragen naar me toegeworpen waarvan ik dacht “moet je dat nou echt vragen?” In dit blog vertel ik je meer over de vragen waar ik mij als moeder het meest aan irriteerde.
1. Waren jouw kinderen gepland?
Nee natuurlijk waren mijn kinderen niet gepland, nog steeds niet. Maja, ik kan ze moeilijk verkopen op Marktplaats, denk je ook niet? Wat een irritante vraag. Stel je voor dat ze niet gepland waren, dan alsnog zijn het de twee allermooiste cadeautjes die ik me ooit kon wensen! Stel je voor je kinderen zijn ouder en mensen vragen ‘’Goh, wilde jullie moeder jullie eigenlijk wel hebben?’’ Is best raar toch?
2. Hebben jouw kinderen dezelfde vader?
Mijn kinderen hebben inderdaad dezelfde vader. Het lijkt me namelijk nogal sterk om vijf maanden na mijn eerste bevalling al voor een andere kerel te vallen, denk je ook niet? Oké, er zullen misschien vrouwen zijn waarbij dit wel is gebeurd, daar ga ik niet over oordelen. Maar mij lijkt het nogal sterk.
Vooral als je bijvoorbeeld een man leert kennen en die vraagt: hebben ze dezelfde vader? Oké I’m done talking with you, byeee! Deze vraag vind ik gewoon zo ontzettend respectloos en zal deze zelf ook nooit stellen. Als het bij iemand wel het geval is en ze willendat jij dat weet, vertelt ze dat vast wel uit zichzelf 😉
3. Jij bent nog wel heel jong. Hoe oud was jij eigenlijk bij de eerste?
Ik weet het, ik ben klein en zie er niet oud uit. Maars het dan echt nodig om te vragen hoe oud ik was bij mijn eerste kind? Ik heb een keer geantwoord ‘’Ik was 16 en nu ben ik 18 en heb ik er al twee.’’ Als mensen deze vraag stellen zie je eigenlijk al dat ze hun oordeel klaar hebben. Leuk hé? Krijg je gelijk van die scheve gezichten. Even voor de goede orde: ik was 26 toen ik beviel van mijn eerste kind en 27 van mijn tweede kind. Lijkt mij gewoon een normale leeftijd.
4. Jij kunt zeker niet werken met twee kleine kinderen?
Nee, natuurlijk kan dat niet. Er bestaat niet zoiets als kinderopvang en kinderopvangtoeslag. Alleenstaande moeders zijn gedoemd om de rest van hun leven een bijstandsuitkering te nemen. Ik zou ook echt niet willen werken zodat ik in de vakanties tenminste iets leuks kan doen met de kids. Neee, laat mij maar lekker een uitkering trekken… 7 dagen per week bij mijn kids zijn zodat ze niks leren op de opvang. Sukkels!
Vooroordelen alleenstaande moeders
Wat ik ontzettend irritant vind, is dat veel mensen medelijden met je hebben omdat je alleenstaande moeder bent. Dat medelijden is echt nergens voor nodig en ik heb liever dat je die ergens steekt waar de zon niet schijnt dan dat je het werkelijk tegen me zegt. Natuurlijk is een beetje inlevingsvermogen fijn maar dat hoeft niet zo overdreven.
Of dat mensen het extreem knap vinden dat je alleen voor je kroost zorgt, een opleiding volgt, werkt en gaat sporten. Ja luister daar is de kinderopvang voor. Ik hoef dus niet 24/7 zelf voor mijn kids te zorgen. Daarbij, vrouwen zijn gemaakt voor deze shit!
Dus als je dit artikel hebt gelezen en je komt een alleenstaande moeder tegen. Doe dan gewoon even lekker normaal. Ze is gewoon een moeder met een gezinnetje die haar best doet voor haar kinderen. In de meeste gevallen gaat haar dit ook nog eens prima af. Vind je het leuk wat ik wekelijks deel op KidsFunZone? Klik dan even op volgen via Facebook en Instagram. Ciao!