Welke opvoedstijl ik toepas bij mijn kinderen en waarom

Er zijn een aantal verschillende opvoedstijlen en als moeder moet je ontdekken welke het beste bij jou en je kinderen past. Wat heb je van huis uit meegekregen telt daar ook zeker aan mee en wat wil je daar van meegeven? Hoe denk je zelf over de opvoeding en wat voor effect heeft deze manier van opvoeden gehad.  In dit blog ga ik jullie vertellen over mijn opvoeding en hoe ik het zelf anders zou doen.

Een voornemen van elke moeder

Ik weet zeker dat elke moeder op het moment dat ze een kindje krijgt denkt: ik ga alleen het allerbeste doen voor mijn kind. Tenminste, dit is in de meeste gevallen zo en dit is hoe ik het zelf heb ervaren. Mijn kinderen werden geboren en op dat moment wist ik dat ik er alles aan zou doen om deze mannetjes een gelukkig leven te geven. Persoonlijk denk ik dat “het allerbeste voor je kind” voor elke moeder verschilt. De ene moeder vindt voeding bijvoorbeeld echt een belangrijk iets, terwijl een andere moeder het niet zo erg vindt als het kindje snoept. We hebben allemaal een idee in ons hoofd en we stellen allemaal andere prioriteiten.

Mijn eigen opvoeding

Ja, wat zal ik eens vertellen over mijn eigen opvoeding🤭.Nou de opvoeding die ik gehad heb, is niet zoals de opvoeding die ik voor mijn eigen jongens voor ogen heb. Op elk kind werd vroeger bij ons thuis een ander soort opvoeding toegepast. Het ene kind werd eerder op de vingers getikt dan een ander. Het andere kind kreeg weer meer huisarrest dan de anderen. Waarom dit zo ging weet ik niet precies. Ik denk ook niet dat mijn ouders op dat gebied op één lijn zaten. Trok de ene ouder een kind voor dan deed de andere ouder juist het tegenovergestelde. Het ene kind mocht meer dan het andere en dan kreeg het andere kind weer meer cadeautjes. Het leek soms wel of allebei mijn ouders hun eigen favorieten hadden.

Iets waarvan ik totaal niet wil dat mijn jongens dat zouden ervaren is ongelijkheid. Gelijkheid onder de jongens vind ik een heel belangrijk punt. Persoonlijk zou ik het ook heel erg vinden als er een soort concurrentiestrijd zou ontstaan tussen de jongens vanwege mij. Mijn zoontjes zijn allebei gelijk en dat ga ik ze ook meegeven in de opvoeding. Ze hebben allebei dezelfde regels, krijgen evenveel liefde en ze krijgen evenveel cadeautjes. Hier maak ik geen onderscheid in.

Gescheiden ouders

Zelf ben ik opgegroeid met gescheiden ouders en ik kan niet zo goed beschrijven hoe dit voor ons als kinderen is geweest. Heel veel kan ik me ook niet meer zo goed voor de geest te halen. De ene keer ging het prima en de andere keer was het vuurspuwen naar elkaar. Het is voor een kind erg lastig om tussen beide ouders in te staan. Het is absoluut niet fijn als de ene ouder de andere ouder slecht praat. Ouders hebben veel invloed op de denkwijze van een kind. Het nadeel is dat wanneer kinderen ouder en volwassen worden ze altijd achter de waarheid komen. Als jij dan als ouder niet helemaal de waarheid hebt verteld, kan dit hard aankomen bij de kinderen. Het zorgt voor onbegrip en teleurstellingen. Terwijl dit op een eenvoudige manier voorkomen had kunnen worden.

Zelf zou ik de andere ouder niet “zwartmaken” tegenover mijn kinderen. Door verkeerd over de andere ouder te praten laat je zien dat het om jou draait en niet om je kinderen. Kinderen worden groter, ouder en wijzer.  Ze gaan uiteindelijk zelf ontdekken hoe een persoon daadwerkelijk in elkaar zit. Het enige wat je mag doen als ouder is een kind waarschuwen dat hij of zij misschien teleurgesteld kan worden, dat het misschien niet zal gaan zoals het kind verwacht. Je weet als ouder ook niet wat de toekomst brengt. Het heeft geen zin om nu al scenario’s te gaan voorkauwen die misschien wel heel anders uitpakken. Wat je wel moet doen als ouders is klaarstaan voor je kind wanneer hij of zij toch teleurgesteld wordt.

Mijn opvoedstijl

De democratische opvoedstijl past wel het beste bij mij en mijn zoontjes op dit moment. Ik ben niet heel streng maar er wel zijn wel bepaalde regels, grenzen, normen en waarden die ik mijn zoontjes nu al probeer aan te leren.

Samen delen

Dit gaat het ene moment beter dan het andere moment. De peuter deelt altijd lief zijn koekje met de dreumes. Als de peuter zijn speelgoed niet wil delen dan biedt hij wel altijd een alternatief aan zijn broertje. Dus dit gaan redelijk de goede kant op! Zijn broertje  daarentegen deelt (nog) niks en pakt alles af. Hij zit net op een leeftijd dat hij het zou kunnen snappen maar het toch nog te ingewikkeld is. Maar waarschijnlijker is, is dat hij het op dit moment nog niet wil leren.

Respect hebben voor elkaar

Elkaar niet slaan, bijten, schoppen en duwen. Dit moet nog wel aangeleerd worden. De oudste weet bijvoorbeeld wel dat als hij toch slaat hij ook zijn broertje moet gaan troosten, vooral als ik in de buurt ben. Ziet hij mama en zijn broertje huilt? Begint hij gelijk te troosten. Zie ik als moeder dat één van de twee de ander slaat, dan moeten ze op de “strafstoel”, na een aantal keer waarschuwen.

Ruimte om fouten te maken

Mijn twee jongens zullen van mij de ruimte krijgen om hun eigen fouten te maken en zich te herstellen. Hier begin ik nu al mee. Gooit mijn peuter met iets omdat hij boos is, dan krijgt hij de kans om het zelf op te ruimen. Wat ik heb ervaren is dat als je zelf makkelijk bent je kinderen ook makkelijker zijn. Daar bedoel ik mee: zeg wat minder “nee”, maar blijf wel je grenzen aangeven. Ik zou het zelf ook niet leuk vinden als er een hele dag alleen maar “nee” tegen me wordt geroepen.

Een uitje met mijn kids

Weg gaan met mijn kinderen naar bijvoorbeeld een restaurant gaat altijd bijzonder goed. De peuter vindt het altijd wel gezellig en de dreumes wordt altijd dolgelukkig van eten. Ze eten netjes ( voor zover dat mogelijk is) en worden niet vervelend. Naar de supermarkt is ook geen probleem. Een (half) dagje winkelen houden ze zelfs met me vol. Wandelen met mijn peuter en dreumes gaat ook prima. De peuter mag dan mee op zijn motor en de dreumes zit lekker in de buggy. Met de motor blijft hij altijd dicht in de buurt en hij maakt een noodstop als ik roep dat hij even moet wachten. Ik hoef er niet achteraan te rennen en hij luistert goed naar me.

Op dit moment zijn het dus nog droomkinderen om een dagje mee weg te gaan. Ja, je leest het goed: op dit moment. Ik zal ook nooit andere ouders veroordelen  als hun kinderen wat lastiger zijn. Wie weet gaan mijn kinderen zich in de toekomst ook als twee losbandige apen gedragen. Je weet maar nooit.. Never say never!

Maar soms…

Soms heb ik dagen en dan wil ik helemaal niet opvoeden! Dan klimmen ze lekker in de vensterbank, halen ze heel het huis overhoop en trekken ze alles uit de kasten. Zijn ze net iets te stil maar ik ga niet kijken wat ze aan het doen zijn want ik heb even geen zin om op te voeden! Deze dagen komen niet wekelijks voor hoor! Misschien maar goed ook, anders krijg ik twee ongeleide projectielen. Naja ongeleide projectielen is ook weer wel wat overdreven. Soms is het wel eens lekker de touwtjes wat losser te laten hangen en een dag wat losser te zijn. Een extra snoepje eten, een beetje langer op te blijven en om een keer op de bank te springen.

“Wist je dat: de hersenen van kinderen die veel liefdevolle aandacht en warmte ontvangen zich sneller ontwikkelen dan kinderen die verwaarloosd worden? “

Opvoeden moeten we immers toch doen met een beetje gevoel voor humor 😉! Mijn peuter zei laatst “ohw shit” maar aan de andere kant: hij deelt wel z’n koekjes, hij troost andere kindjes en hij deelt (soms) zijn speelgoed. Dus zo slecht gaat het opvoeden toch nog niet, al zeg ik het zelf. Vind je mijn persoonlijke verhalen leuk? Volg me dan op Instagram en Facebook! Zo ben je altijd op de hoogte van het laatste nieuws en de laatste trends  die met kinderen te maken hebben . Vergeet geen reactie achter te laten onder dit artikel!