Wildebrassen en dwarse kinderen; die heb ik!

De titel van dit blog zegt het al; ik heb twee wildebrassen als zoons. Nee, dan overdrijf ik écht niet! Soms zie ik andere kinderen met hun moeder in de winkel en dan denk ik: ‘’Wauw hoe krijg je dat in godsnaam voor elkaar?’’. In dit blog lees je alles over het uitbundige en ontdekkende gedrag van mijn kinderen.

Mijn kinderen jagen mij de stuipen op het lijf

Ook dit is nog zachtjes uitgedrukt… Regelmatig zorgen ze er met z’n tweetjes voor dat ik mijn hart in heel mijn lijf voel bonken. Als moeder heb je nog heel wat te verduren, vooral als je jongens moet opvoeden. Een blauwe plek of bult? Dat is echt een lachertje voor mij!

Jaylano heeft altijd het volste vertrouwen in mij. Dat is in de meeste gevallen goed, behalve als hij op de kast staat en springt met de gedachte; ‘’Mama vangt mij toch wel op’’. Dan moet ik als een ninja binnen  één seconde aan de andere kant van de woonkamer vliegen om hem nog op tijd op te vangen. Hij geeft altijd wel een seintje als hij zoiets doet, namelijk: ‘’MAMAAAAA SPRINGEN!’’. Het moest  een keer mis gaan en toen belandde hij plat met zijn gezicht op de grond. Je zou denken dat een kind daar van leert. Nou, niet dus… Zodra het pijntje over is, is hij al vergeten waardoor hij pijn had en gaat hij gewoon lekker verder met grenzen opzoeken.

Wat Jaylano ook heel leuk vindt: op z’n motortje racen met mama die achter hem aanrent als een gillende keukenmeid. ‘’STOPPEN!!! AUTO’S!!’’. Het is gelukkig maar één keer gebeurd dat hij de weg overstak met zijn motor zonder te kijken. Dit durfde hij niet meer. Ik was zo geschrokken dat ik toen behoorlijk boos ben geworden.  Hier was hij enorm van onder de indruk en tegenwoordig stopt hij netjes als ik ‘’Stoppen’’ zeg.

Ongevalletje met bloed

Behalve laatst, toen duurde het wel even voor hij van de schrik bekomen was. Dit ongevalletje kwam door zijn “beroemde motortje”. Mensen die mijn blogs lezen weten alles van dit motortje en dit moest natuurlijk een keer fout gaan. Vorige week was het dan zo ver. Hij was met zijn motor overal tegenaan aan het beuken met als resultaat: hij vloog over de kop met zijn gezicht op zijn speelgoed Mercedes. Voor de moedermaffia: ja ik heb hem wel 10000 keer gewaarschuwd! Gevolg: tand door zijn lip en een flinke blauwe plek. Een lip bloed behoorlijk veel dus het leek in het begin veel erger dan het was. Een kind dat valt is ook nog een sport. Toen hebben we maar een wandeltochtje naar het ziekenhuis gemaakt voor de zekerheid.

Zijn tand was er dwars doorheen gegaan en dit zag er niet zo smakelijk uit. Bij de huisartsenpost bleek dat hij gelukkig geen andere schade had; geen hersenschudding! De dokter moest zijn lip gaan lijmen. Jaylano is heel trouw aan mama, dus wie mocht uiteindelijk doktertje spelen? Juist ja, ikzelf. Stond ik daar met instructies van de dokter de lip van mijn eigen zoon te lijmen. Gelukkig heb ik meer “dokterskills” dan ikzelf dacht 😉 Toen we klaar waren wilde de dokter hem een high five geven; ‘’Dat heb je goed gedaan jongen!’’ Jaylano riep: ‘’NEEE! Mama high five’’. Hij had natuurlijk wel een beetje gelijk. Mama heeft zijn lip beter gemaakt en niet de dokter, haha!

Mijn andere zoon niet te vergeten, die was ook mee naar de huisartsenpost. Hij was ondertussen bij de dokter alle stoelen aan het omgooien terwijl ik de lip van zijn broer aan het lijmen was. ‘’Leuk joh, van die ondernemende kereltjes!’’. Je moet ogen in je rug hebben om ze bij te kunnen houden. De verpleegster zei: ‘’Ik heb twee meiden maar dat is toch wel heel anders, wat zijn jouw kinderen ondernemend!’’. Met andere woorden: jouw kinderen zijn druk.. Ja dat weet ik ondertussen wel 😅

Dwarse kinderen opvoeden

Jongens opvoeden is nog best wel een dingetje. Naja, mijn oudste valt eigenlijk reuze mee. Die luistert goed genoeg naar mij en heeft alleen één keer in de zoveel tijd een behoorlijk pittige driftbui.

De jongste; Devano is een heel ander verhaal. Hij is niet onder de indruk als je hem op de “strafstoel”zet. Zegt mama ‘Nee’’? Dat maakt het juist alleen maar leuker. Ik zal een aantal voorbeelden geven. Meneertje staat op  de vensterbank. Ik zeg: ‘’Devano, ik tel tot drie en dan ben je van  de vensterbank! Ik probeerde  heel streng te kijken en waarschuwend te klinken. Hij kijkt me aan met een glimlach. Vervolgens begin ik te tellen: ‘’één…twee..’’ Devano roept: ‘’Drieeee!’’. Strekt z’n armen uit en laat zich vallen met de weet mama vangt me toch wel op. Sta je daar met je goede intenties om op te voeden.

Als Devano klaar is met eten, vindt hij het altijd nodig om zijn eten met bord  op de grond te mikken. Dit gaat zo: hij kijkt me aan met een duistere blik en glimlach (precies een duiveltje). Ik kijk hem al streng aan en zeg: ‘’Nee Devano!’’. Hij is namelijk voorspelbaar dus ik weet precies wat er gaat komen. Vervolgens gaat hij met zijn vingertje naar me wijzen en zegt: ‘’Nee, nee, nee!’’. Hup zijn bord ligt op de grond en hij komt bijna in ademnood door zijn gelach.

De strafstoel heeft bij hem ook geen nut. Als hij op de strafstoel zit, wilt hij er namelijk niet meer vanaf. Meestal gaat hij dan een melodietje neuriën en in zijn handjes klappen. Devano weet van elk moment een feestje te maken. Op zich  een prima eigenschap.. als hij hiermee niet het bloed onder mijn nagels vandaan haalt! Haha.. kinderen hé?

Opvoeden met een vleugje humor

Weet je wat zo lastig is? Om opvoeden zelf heel serieus te nemen. Hoe vaak ik wel niet weg moet lopen omdat ik eigenlijk in lachen uit wil barsten. Die momenten kan ik niet eens meer op twee handen te tellen. Ook al zijn mijn kinderen ontzettend ondernemend, druk en echte wildebrassen met een eigen mening. Toch zijn mijn jongens de zonnestraaltjes in mijn leven. Ze brengen niet alleen veel zorgen met zich mee maar ook ontzettend veel liefde!

Laatst vertelde ik tegen iemand (die mij ook heeft gekend toen ik zelf kleiner was) over de stunts van mijn zoons. Die persoon begon vervolgens heel hard te lachen en zei: ‘’Ja, die jongste is precies zoals  jij vroeger was’’. Een vriendin van me zei: ‘’Jij gaat echt nog afzien met die kinderen van jou’’. Nou bedankt hé, voor de goede moed! Haha.. 🤣 Ach, ze worden wel groot. Hopelijk lukt het me om ze in het gareel te houden totdat ze op eigen benen kunnen staan. Vooral leren dat ze  respect moeten hebben voor anderen. Dat je hard moet werken als je iets wilt bereiken  en hoe  ze anderen moeten liefhebben.

Heb jij ook van die ondernemende kinds met een sterk eigen willetje? Laat een reactie achter onder dit artikel en wie weet kunnen we tips uitwisselen over de opvoeding😉 Vind je het leuk wat ik wekelijks deel op KidsFunZone? Volg me dan op Facebook en Instagram! Zo ben je altijd op de hoogte van mijn nieuwste verhalen over mijn leven als alleenstaande moeder.