Horrorstory: in je eentje bevallen

Mijn oudste werd geboren op 28-10-2016. Het was best heftig voor een eerste bevalling omdat ik niet wist wat mij te wachten stond. Ik was niet heel erg goed voorbereid en had ook niet verwacht die dag al te gaan bevallen. Door omstandigheden was ik alleen tijdens de bevalling en ook in mijn kraamweek. In dit blog ga ik je vertellen hoe het was om mijn eerste bevalling zonder vrienden of familie te doen.

Op controle met 37 weken

Toen ik 37 weken zwanger was moest ik nog een keer extra op controle om te kijken of ik nog voldoende vruchtwater had en er nog een goede doorbloeding was in de navelstreng. Dit was niet het geval, ik moest diezelfde middag nog ingeleid worden. Ik zat daar heel verbaasd. Ik ging er vanuit dat ik nog drie weken had. ik was zelfs een beetje in paniek. Ik dacht “hoe moet ik in godsnaam gaan bevallen?”.  Ik ben naar huis gegaan en heb mijn bevaltas, die al wel klaar stond, gepakt. Om drie uur s’ middags moest ik terug in het ziekenhuis zijn.

Ingeleid worden

Ik kwam terug in het ziekenhuis en er werd als eerst een CTG scan gemaakt. Met de CTG controleerden ze het hartje van mijn baby. Vervolgens werd er een ballonkatheter ingebracht. Door de ballonkatheter wordt er op deze manier ontsluiting gemaakt. Dit was geen prettige ervaring maar nog niks vergeleken wat me te wachten stond. Ik kreeg door de ballon krampen en meer harde buiken. Toen ik genoeg ontsluiting had, werden mijn vliezen gebroken. Van het breken van de vliezen heb ik vrijwel niks gevoeld. Vervolgens kreeg ik wee-opwekkers toegediend via een infuus. Die wee-opwekkers zorgden voor de ene  weeënstorm na de andere weeënstorm .

Weeën opvangen

 Natuurlijkhad ik wel gehoord van weeën opvangen en bepaalde manieren van puffen. Op het moment dat de weeën kwamen, was ik alles wat ik wist over bevallen vergeten. Er was niet iemand die me vertelde dat het goed zou komen of me vertelde wat ik moest doen om de weeën wat draaglijker te maken. Er was natuurlijk wel een verpleegster en die hield afen toe mijn hand vast zodat ik erin kon knijpen. De weeën waren verschrikkelijk pijnlijk, vooral omdat ik niet wist hoe ik ze op moest vangen. Ik lag op mijn rug en er werd me ook niet verteld dat ik bijvoorbeeld gewoon een andere houding aan kon nemen of gebruik kon maken van een skippybal. Daar kwam ik allemaal pas achter bij mijn tweede bevalling.

Ik wilde koste wat het kost de bevalling op eigen kracht doen zonder pijnstilling. Mijn mening was dat als je kinderen wilt, je ook die pijn moet ervaren. Je moet voelen hoe jouw eigen baby ter wereld komt. De weeënstormen waren verschrikkelijk en ondraaglijk maar toch ben ik blij dat ik geen pijnstilling heb genomen.

Ein-de-lijk persen

Het moment was aangebroken om drie uur s’ nachts. Dit was het verlossende gedeelte. Eindelijk persen! Dit klonk me als muziek in de oren. We zouden eerst even oefenen met persen. Daar had meneertje geen zin meer in: bij de tweede oefen pers kwam hij eruit en liet luidkeels van zich horen! Mijn zoontje was geboren en wat was ik blij dat ik mijn baby hoorde huilen. Het huilende geluid maakte mij op dat moment de gelukkigste vrouw ter wereld.  

Neonatologie afdeling

Mijn zoontje was een kleine baby. Hij was 42 cm lang en 1800 gram. Dit wordt ook wel dysmatuur genoemd. Hij werd opgenomen op de neonatologie afdeling. Hij werd in een warmtebedje gelegd zodat hij goed op temperatuur zou blijven. Zijn glucose werd getest en hij werd in de gaten gehouden of hij last zou krijgen van geelzucht. Verrassend genoeg kon hij na twee dagen zichzelf op temperatuur houden en was zijn glucose ook dik in orde. Het was een klein, sterk mannetje dat zijn flesjes goed leegdronk. Ze zeiden tegen mij dat ik  kon verwachten dat we na een maandje naar huis zouden mogen. Een week later was mijn kleine mannetje al zo goed aangesterkt dat we naar huis mochten, veel sneller dan verwacht.

De kraamweek

Mijn kraamweek was in het ziekenhuis. Mijn baby en ik lagen samen op de kamer en hebben een week optimaal kunnen genieten van elkaar. Die week zaten wij samen in onze kleine geluksbubbel. We kregen niet veel kraambezoek maar het maakte me niet uit. Het enige wat er toe deed was mijn kleine mannetje. Mijn kleine mannetje wie ik alle liefde van de wereld wilde geven. Het was mijn eerste kindje maar alles leek vanzelf te gaan. Hij werd door mij verzorgd, lekker in bad gedaan en ik heb hem altijd zelf zijn voeding gegeven.  

In je eentje bevallen is zeker geen pretje en absoluut niet wat je van tevoren in gedachten hebt. Op het moment dat je aan het bevallen bent, maakt het eigenlijk niet uit wie er bij is. Je hormonen gaan alle kanten op en je bent alleen maar bezig met dat kleine wondertje gezond ter wereld te brengen. Zodra je baby er is, vergeet je dat je het alleen hebt moeten doen.

Heb je nog vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan gerust contact met me op via info@kidsfunzone.nl of laat een reactie achter onder dit artikel. Vind je mijn persoonlijke verhalen interessant? Vergeet me dan niet te volgen op Facebook en Instagram!