Horrorstory: winkelen met kinderen

In één van mijn vorige blogs heb ik nog heel trots geschreven over dat een uitje met mijn kinderen ook nooit een probleem is en dat ik makkelijk een halve dag met ze kan gaan winkelen. Ik was best trots want blijkbaar lukt opvoeden me nog redelijk. Mijn woorden in mijn vorige artikel waren als volgt: “Ik zou ook nooit andere ouders veroordelen als hun kinderen wat lastiger zijn. Wie weet gaan mijn kinderen zich in de toekomst ook als twee losbandige apen gedragen.” Je raadt het al: winkelen was een ramp met tranen van tuiten van het lachen inclusief buikspiertraining want die buikspieren hebben overuren gedraaid. Nieuwsgierig naar mijn dagje winkelen? Lees dan snel verder en ik hoop dat je er zonder buikpijn doorheen komt!

En we zijn weg!

Het vertrekken was nog even een twijfelmomentje. “Zal ik de dubbele buggy meenemen of mag mijn peuter op de motor en zet ik de dreumes in een enkele buggy? We waren met twee volwassenen, een puber, een kind en mijn twee apen. Ik vond dat we met genoeg mankracht waren en mijn peuter best op zijn motortje mee kon. Er werd aan me gevraagd: “Weet je dat wel zeker?  Waarop ik antwoordde: “Ja joh! De oudste gaat meestal mee op zijn motor”. Hup, wij met z’n allen de auto in en we  vertrokken naar het centrum.

In het centrum

In het begin ging eigenlijk alles wel prima. M’n peuter bleef netjes bij ons met z’n motortje. Ging soms wat snel maar als je dan even riep was  hij zo weer terug bij ons. Vervolgens gingen we de eerste winkel in. De jongste lag lekker in chill modus in de buggy  en vond het allemaal wel goed. De winkel veranderde voor de peuter in een soort van racebaan. Hij was op dit ogenblik nog redelijk rustig, al was hij al wel iets aan de ruwe kant door de winkel aan het crossen. De dames van het winkelpersoneel konden hier gelukkig wel om lachen. Na gekeken, gepast en betaald te hebben gingen we op naar de volgende winkel.

De markt

Het was toevallig ook nog markt waardoor het al behoorlijk druk was in het centrum. Mijn peuter reed per ongeluk tegen iemand aan en die reageerde ook best mild. Ik zei nog: “wel uitkijken hoor voor al die mensen”. Mijn peuter kreeg er lol in op zijn motortje en zette zijn beste beentje voort om zo hard mogelijk op zijn motortje langs al die mensen te crossen. Hij zag de mensen als een soort hindernissen die hij moest ontwijken. Mensen vielen, struikelden en waren niet echt amused van mijn racende motormuis die zelf schaterde van het lachen als er weer iemand opzij moest springen omdat hij met hoge snelheid aan kwam geracet. Hoe harder ik “NEE” begon te roepen hoe leuker hij het vond en hoe harder hij lachte als hij weer iemand had ontweken. Probeer een peuter maar eens bij te houden op een motortje. Ik zit hier nu te typen en heb nog spierpijn in mijn benen.

In de Primark

Het bleef natuurlijk niet alleen bij de markt. We waren bij de Primark aangekomen. Ik dacht: “Oké, dit hebben we vaker gedaan met z’n motor. Als het goed is blijft hij nu rustig  en in de buurt”. Ja dat mocht ik hopen ja. Ik heb heel de Primark wel drie keer gezien en dat was niet omdat ik niet kon kiezen maar omdat meneertje Motormuis er geen genoeg van kon krijgen. De beveiliging kwam uiteindelijk naar ons toe dat hij echt niet meer op zijn motortje mocht. Een hoop gegil natuurlijk en ik heb snel zijn motortje naar de kassa gebracht zodat  deze niet meer in zijn zicht kwam. Zo rust. Haha ja rust. Ik had het wéér mis. Meneertje Speedy Conzales heeft me nog drie keer door heel de Primark achter hem aan laten rennen.

Mc Donalds

Het enige rust momentje dat we hebben gehad in het centrum tijdens het winkelen was in de Mc Donalds. Op het moment dat mijn peuter eten ziet is hij te druk met eten en zal hij zich niet verroeren van zijn plek. Hij hoeft dan zelfs niet in een kinderstoel! Een oude meneer zei tegen me: “Aah wat een braaf kind zeg”. Ik dacht bij mezelf “je moest eens weten”. In de tussentijd heeft mijn dreumes lekker in de buggy gezeten. Zolang hij z’n speen en z’n knuffel maar heeft en op tijd eten krijgt vindt hij alles best.

Loedermoeder

Ik heb echt mijn peuter geprobeerd te corrigeren. Ik heb het geprobeerd. Hij had zoveel plezier dat ik niet anders kon dan ook ontzettend hard te lachen en mijn lachen proberen in te houden tot buikpijn aan toe. Deze dag heb ik mezelf bekroond tot loedermoeder. Aan iedereen die in het zelfde centrum was als ons: het spijt me als  mijn kind je om ver heeft geracet. Ik beloof plechtig dat ik voortaan allebei mijn kinderen in de tweelingbuggy stop!

Conclusie: spierpijn en te weinig geld uitgegeven.🤦‍♀

Vind je mijn horrorstory’s leuk en wil je niks missen? Vergeet me dan niet te volgen op Facebook en Instagram! Wat was jouw horrormomentje tijdens het winkelen met de kids? Laat een reactie achter onder dit artikel en laat me weten dat ik niet de  enige ben die hier zo verschrikkelijk hard om kan lachen. 🤭