Een echte jongensmoeder

Op het moment dat ik voor het eerst zwanger raakte, voelde ik mezelf echt al een echte jongensmama. Ik heb mezelf ook nooit met een dochter voorgesteld. Vlechtjes maken, leuke jurkjes en lekker tutten? Nee, dat is absoluut niks voor mij. Doe mij maar een stel jongens die lekker stoeien, aanmodderen en heerlijk wild zijn! Op dit moment ben ik een trotse mama van twee jongens en wil ook echt niks anders! In dit blog vertel ik je waarom een jongensmama zijn zo leuk is.

De tweede zwangerschap

Iedereen zei tegen me: ‘’Nu wordt het tijd voor een meisje he! Dan heb je een koningskoppel’’. Ik dacht: “Koningskoppel? Ik wil gewoon twee stoere mannetjes!”. Bij de 20 weken echo had mijn gevoel weer gelijk: ik was zwanger van een tweede zoon! Mijn hart maakte een sprongetje en ik werd ontzettend gelukkig van het idee: twee stoere mannetjes grootbrengen. Niet dat ik een meisje erg had gevonden. Denk ik.. Als ze maar gezond zijn, toch? Persoonlijk ben ik gewoon niet meisjesachtig. Invlechten? Geen idee hoe dat moet en ik ga ook echt niet de moeite doen om dat te leren. Mijn nichtjes vind ik hartstikke leuk hoor. Maar om zelf meiden op te voeden? Ik denk niet dat dat voor mij is weggelegd.

Doe mij maar jongens!

Heerlijk vind ik ze, die twee jongens van mij. Ze geven me onvoorwaardelijk veel liefde zoals jongetjes dat kunnen. Het zijn twee ontzettende deugnieten en ik kan er lekker wild mee doen. Met een jongen kun je toch al snel wat “ruwer” zijn. Lekker een potje stoeien, nieuwe grenzen ontdekken en heerlijk gek doen. Een keer mijn stem verheffen daar kunnen die van mij ook prima tegen. Ze schrikken niet snel en hoe gevaarlijker, hoe leuker. Eigenlijk ook een beetje hoe ikzelf ben. Al jagen ze me soms wel de stuipen op het lijf. Gelukkig ben ik inmiddels ook al wat meer gewend en niet meer snel onder de indruk van een bloedneus of flinke blauwe plek. Niet te flauw doen en doorgaan! Tenzij er echt iets is, dan genezen de kusjes van mama natuurlijk alles!

Jaylano heeft ook niet snel pijn maar vindt getroost worden gewoon heel leuk. Dus als hij valt zegt hij al snel “auw” met de hoop dat hij een kusje krijgt. Kusjes geef ik natuurlijk maar al te graag! Devano is een “rauwdouwer”. Hij valt van de bank, hij lacht en gaat weer verder. 

Jongens zijn mama’s kindjes

Bij mij kan het natuurlijk ook bijna niet anders dan dat ze mama’s kindjes zijn. Ze zijn altijd bij mij! Wel heb ik van meer moeders gehoord dat je met een zoon een andere band hebt dan met een dochter. Als ik naar mijn jongens kijk kan ik me daar heel goed iets bij voorstellen. Bij mijn kinderen is mama alles. Er is niks wat ik niet voor ze op kan lossen of voor ze kan doen om te zorgen dat ze binnen een mum van tijd weer gaan lachen als ze bijvoorbeeld verdrietig of boos zijn. Het maakt voor hun ook niet uit hoe ik eruit zie, Jaylano zegt elke dag wel een keer: “Mama is mooi”. Daar gaat je moederhartje toch van smelten? 🤩 

Jongens zijn echte knuffelaars. Tenminste die van mij zijn echte knuffelkonten. Elke kans die ze zien om met me knuffelen, pakken ze aan! Zodra ik met mijn kont op de bank plof heb ik twee kleine kereltjes die staan te popelen om op schoot te zitten, kusjes te geven en lekker te kroelen. Mijn kinderen zorgen er ook altijd voor dat ik me “speciaal” voel. Hoe ze hun armen naar me uitstrekken en mama roepen als ze me even niet hebben gezien. Hoe enthousiast ze reageren op de vraag: ‘’Wie is mama?’’ En dat ze dan naar mij wijzen “MAMA” met een grote glimlach op hun gezicht. Of de vraag: ‘’Zijn jullie mama’s jongens?’’ Ze vervolgens in mijn armen vliegen en “Jaaa!” roepen.

Wist je dat er op iedere 1.000 meisjes, 1.055 jongens worden geboren?

Kleine jongens worden groot

Natuurlijk zijn ze nu nog klein. Dit jaar worden de meneertjes 2 en 3 jaar. Straks als ze ouder worden, zullen ze mama wel wat minder snel in de armen vliegen. Al hoop ik stiekem dat ze dat nog heel lang blijven doen. Dat ze uiteindelijk vriendinnetjes krijgen moet ik nu nog niet aan denken. Ook dat zullen we straks gewoon moeten accepteren! Vooral ben ik heel erg benieuwd naar hoe mijn jongens later op hun kindertijd terugkijken, alleen met mama. Dat zal ook vast wel loslopen 🤷‍♀

Wel ben ik erg benieuwd naar hoe ze als mannen gaan worden. Wat gaan ze leuk vinden, welke sport gaan ze doen en wat zullen ze later worden? Mijn doel is om Jaylano en Devano in elk geval te steunen door dik en dun. Ze mogen van mij zelf hun keuzes maken en ik zal toekijken om ervoor te zorgen dat wanneer ze vallen, ze niet te hard vallen. Hoe oud ze ook zijn, het zullen altijd mama’s jongens blijven.

Ben jij een echte jongens- of meisjesmama? Laat een reactie achter onder dit artikel en vertel me jouw ervaringen! Vind je mijn wekelijkse persoonlijke blogs leuk? Vergeet me dan niet te volgen op Facebook en Instagram! Zo ben je altijd op de hoogte van mijn nieuwste blogs.