Twee kinderen in bijna een jaar tijd: mijn ervaring

Op dit moment woon ik samen met een peuter een dreumes en ze zijn allebei van mij! Mijn zoontjes schelen dertien maanden met elkaar. Een behoorlijke drukke bende dus. In dit blog ga ik jullie vertellen wat ik hier de voordelen van vind en wat ik als nadelig ervaar. Er zijn namelijk behoorlijk wat aanpassingen die je moet maken in het dagelijks leven als het tweede kindje er aan komt!

Zwangerschap

Ik was pas vijf maanden bevallen van mijn oudste zoontje toen ik alweer een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Dat was even slikken. Je bent net gewend aan het hebben van een baby en nu komt de volgende er alweer aan. Te bedenken dat je lichaam eigenlijk negen maanden nodig heeft om te herstellen. Mijn lichaam heeft vijf maanden gehad om te herstellen, dit was dus niet optimaal. Mijn hormoonhuishouding was nog steeds ontregelt en zou de komende tijd nog wel even ontregeld blijven! Ondanks dat het even schrikken was heb ik geen moment gedacht dit wil ik niet. Ik had deze positieve test vast en was al net zo blij met de tweede als ik met de eerste was en nog ben.

In mijn zwangerschap heb ik natuurlijk wel momentjes gehad dat ik aan mijzelf begon te twijfelen. Het was namelijk best zwaar om voor een baby te zorgen en tegelijkertijd ook met de zwangerschapskwaaltjes om te gaan. Ook had ik soms gedachten die achteraf gezien helemaal onnodig waren zoals: “wat als ik van dit kindje niet net zoveel kan houden als mijn oudste kindje?” Gelukkig waren het maar gedachten en is dit allemaal dik in orde gekomen nadat mijn jongste zoontje geboren is.

Na de bevalling

“Het is me gelukt!💪 Ik heb twee kinderen op de wereld gezet die allebei even leuk, lief en geweldig zijn”. Dit was mijn gedachte toen ik naar mijn tweede zoontje keek. Hij was en is nog steeds net zo perfect als zijn grote broer. De oudste reageerde gelijk heel positief op zijn kleine broertje. Hij hield zijn broertje vast en gaf hem veel kusjes. Ik heb hem altijd heel veel bij zijn kleine broertje betrokken zodat hij zich belangrijk voelde en zich niet  achtergesteld zou voelen.

Toch heb ik ook heel wat pittige momentjes gekend. Je moet natuurlijk elke drie uur je pasgeboren baby voeding geven. Mijn oudste zoon werd tussendoor nog wakker. Ze sliepen overdag niet tegelijk waardoor ik zelf niet even bij kon tanken. En daarbij had ik ook nog eens veel last van mijn hormonen wat niet altijd ten goede kwam. Toch zou ik het niet anders willen.

Het leeftijdsverschil

Het leeftijdsverschil tussen mijn zoontjes is dertien maanden. Dit is voor hun ontzettend fijn. Vooral nu de jongste ook een dreumes is en veel meer kan. Ze spelen samen, maken elkaar aan het lachen en delen samen voor zover ze dat kunnen. Natuurlijk hebben ze nu onderling al wel eens “ruzietjes” maar dat is niks vergeleken met de lol die ze samen hebben. En als moeder is het heerlijk om twee van die kleine mannetjes te zien die samen de grootste lol hebben. De momentjes dat ze samen schateren van het lachen, daar doe je het allemaal voor.

Mijn kinderen zijn nu broertjes en grote kans dat ze later ook elkaars beste vrienden worden door het kleine leeftijdsverschil dat ze hebben. Ze zullen samen opgroeien, dezelfde dingen kunnen doen, samen op stap gaan en noem maar op! Het zijn nu al echte maatjes. De oudste is ook heel zorgzaam voor zijn broertje. Als hij huilt aait hij hem over z’n bol, geeft hem zijn speentje of geeft hem iets om mee te spelen.

Twee kinderen is twee keer zoveel werk

Je doet elke dag twee keer zoveel dan wanneer je één kindje hebt. Vooral omdat ze maar zo weinig schelen verdubbelen de zorgen ook. Als je luiers verschoont moet je er twee verschonen, twee kinderen aankleden, twee kinderen te eten geven, twee kinderen in bad doen en ga zo maar door. Alles doe ik op dit moment dubbel en dat kost ook twee keer zoveel tijd. Maar hé! We gaan gewoon door! Ik ben er namelijk ook in één keer vanaf. Ze worden als het goed is snel achter elkaar zindelijk, dan ga ik van honderd luiers op een week naar nul luiers. Ze kunnen straks ongeveer tegelijk zichzelf aan kleden. Ze gaan ongeveer tegelijk naar school en daarbij gaan ze ongeveer op dezelfde leeftijd uitslapen. Piece of cake toch? 😉

Al bij al is het met momentjes echt wel even doorbijten maar aan de andere kant ben ik straks in één keer van de zwaarste zorgen af. Natuurlijk blijf je moeder van twee jongens dus is het de verzorging straks niet meer, dan zullen het wel de streken zijn die ze uit gaan halen. Mijn conclusie is uiteindelijk: nee, ik heb geen spijt dat mijn zoontjes zo kort achter elkaar geboren zijn. Het is niet erg dat ik nu twee keer zo lang bezig ben met de verzorging. Ik bekijk het altijd maar zo: twee keer zoveel de zorgen is ook twee keer zoveel de liefde! 💝 Nu alleen nog even de peuterpubertijd overleven!

Hoeveel leeftijdsverschil zit er tussen jouw kinderen en waarom heb je hiervoor gekozen of had je het liever anders gezien? Laat een reactie achter onder dit artikel! Vind je mijn persoonlijke verhalen leuk? Vergeet me dan niet te volgen op Facebook en Instagram.