Grenzen stellen bij mijn kinderen; zo doe ik dat

Mijn kinderen worden dit jaar 2 en 3 en het is normaal dat ze nog niet alles weten. Ze worden namelijk niet geprogrammeerd geboren en het is dus aan mij om ervoor te zorgen dat ze leren wat wel en niet hoort. Ik kan je vertellen; dit gaat niet zonder slag of stoot!

De kinderen moeten zich aan de regels houden

Wij als volwassenen weten ondertussen wat wel en niet hoort (ook niet allemaal trouwens 😉). Een kind moet alles nog aanleren. Ze beschikken nog niet over alle skills. Het enige wat kinderen willen is alles ontdekken en uitproberen. Daar zijn die van mij behoorlijk goed in. Al begint er nu wel een soort patroon in te komen als het gaat om bepaalde regels.

Onze regels thuis

Echte regels hebben we eigenlijk niet echt. Ik corrigeer mijn jongens op het moment dat ze dat nodig hebben. Natuurlijk zijn er een aantal dingen die we dagelijks aanhouden. Onze belangrijkste regel is; NIET in de vensterbank klimmen 🤣 Dit is namelijk één van de favoriete bezigheden van mijn jongens als ik even de andere kant op kijk. In het verleden heeft dit ervoor gezorgd dat mijn rolgordijn  eraf afviel. Leuk jongens! Daar zat ik echt op te wachten! Het leukste is dan dat ze allebei in koor roepen: ‘’Broer stout!’’. Dus ze weten (ondertussen) dondersgoed dat ze niet in de vensterbank mogen klimmen.

Niet slaan!

Iets wat ik absoluut niet wil is dat mijn kinderen elkaar of anderen slaan. Ik vind  het zo vervelend en naar als kinderen dat bij elkaar doen. Gebeurd dit? Dan gaan ze ook direct in de hoek! Dit is behoorlijk effectief geweest. Slaat Jaylano zijn broertje of andersom? Dan gaan ze het aantal minuten van de leeftijd in de hoek of op de strafstoel. Jaylano is twee jaar dus hij moet twee minuten op de strafstoel. Vervolgens vertel ik wat er niet mag en moet degene die sloeg ‘’Sorry’’ zeggen tegen de ander en een kusje geven. Superschattig als Jaylano dan zegt: ‘’Sorry broer’’.

Samen opruimen

Ze zijn natuurlijk nog erg jong maar toch laat ik mijn kinderen zelf hun speelgoed al opruimen. Vaak doen we dit samen en maken we er gewoon iets leuks van. Dit doen we voordat we naar bed gaan. Even met z’n alle opruimen. Zijn de jongens klaar met opruimen? Dan vertel ik hoe goed ze kunnen opruimen. Vervolgens zie ik dan twee trotste koppies kijken zo van “Dat kunnen wij wel hoor!”. Dit vind ik dat superleuk om te zien.

Wat ik nu vooral merk is dat ze het begrip “opruimen” al heel goed snappen. Een paar leuke voorbeelden: als we klaar zijn met eten of drinken ruimen ze zelf hun bekers en borden op. Ze weten dat het in de keuken hoort en daar zetten ze het ook neer. Als ik van één van de jongens zijn luier verschoon, gooit de ander de luier alvast in de prullenbak. Grappig om te zien dat we soms echt een soort van “team” vormen.

Respect voor elkaar

Onderling maken mijn  kinderen geregeld ruzie en dat hoort er natuurlijk ook gewoon bij. Soms probeer ik ze het zelf uit te laten vinden. Als de één iets wilt wat de ander heeft, bieden ze elkaar vaak een alternatief aan. Grappig om te zien dat ze wel beseffen dat ze iets bijvoorbeeld kunnen ruilen. Als Devano iets heeft en Jaylano wilt het graag hebben, gebeurt het best vaak dat Devano toegeeft en het dan toch aan zijn broer geeft. Jaylano is dan wel zo lief om te zeggen “Dankoe broer”.

Consequent blijven

Toen ik begon met “de huisregels” omdat het thuis echt één grote apenkooi was en hier verandering in moest komen, had ik engelengeduld nodig! Ik heb gemerkt dat het belangrijk is om de regels en de gevolgen van iets “stoutsdoen’’ niet te veranderen. Nadat je de regels en de gevolgen hebt ingevoerd, is het belangrijk om deze altijd na te leven. Als je elke dag andere regels en straffen hanteert zorgt dit juist voor veel onrust en krijg je nog moeilijkere kinderen en geen regelmaat.

Hoe vaak ik het woord “Nee” op een dag gebruik is niet meer op één hand te tellen. Soms moet je als moeder ook kritisch naar jezelf kijken: waar ga ik allemaal ‘’Nee’’ op zeggen? Het is natuurlijk niet leuk om als moeder alleen maar “Nee” te roepen de hele dag. Soms probeer ik het ook anders te formuleren. Een voorbeeld: gooit Jaylano of Devano met speelgoed? Dan zeg ik als eerst ‘’Nee’’ maar geef wel een voorbeeld wat ze dan wel kunnen doen. “Niet met de lego gooien! We kunnen er wel iets mee bouwen.” Vaak wanneer je een alternatief geeft van wat wel mag, is het verkeerde gedrag zo opgelost.

Herhalen zorgt voor resultaten

Jaylano is mijn oudste en ik merk nu dat hij de regels echt al kent. Doet hij iets wat niet door de beugel kan? Dan hoef ik vaak alleen maar te melden dat hij de hoek ingaat. Dan weet hij al meteen “Oké dit mag dus niet”. Kinderen leren dus ontzettend snel en weten snel genoeg wat wel en wat niet kan. Consequent blijven en herhalen is belangrijk! Verwacht niet dat je kind al na één keer weet waarom iets niet mag, dit gaat beetje bij beetje. Word ook niet boos. Ik weet het, dat is soms behoorlijk lastig. Als ik zelf boos wordt, springt mijn kind ook uit zijn vel (karakter van z’n moeder 🤣). Het proces duurt inderdaad wel korter op dat moment maar het is dan niet afgeleerd.

Niet lachen als ze het zien

Geloof me, tijdens mijn pogingen om mijn jongens op te voeden moet ik behoorlijk vaak lachen. Het gevalletje “tranen met tuiten lachen’’ heb ik het dan over. Soms is het zo moeilijk om niet in lachen uit te barsten omdat ze weer eens iets doen wat niet mag. Devano heeft bijvoorbeeld een ontzettend schattig snoetje. Iedereen zegt het ook altijd: ‘’Aah wat een lekker snoetje’’. Onder dat snoetje zit een klein duiveltje verstopt en hij weet het. Het opvoeden van jongens is best pittig maar er zijn zoveel leuke momenten die ‘het onvergetelijk zijn.

Goed gedrag belonen

Ik straf niet alleen want dat vind ik helemaal niet leuk. Wat ik ook vaak doe is goed gedrag positieve aandacht geven. Als mijn jongens lief met elkaar aan het spelen zijn, zeg ik altijd even: “Oh wat zijn jullie lief aan het spelen!”. Als ze uit zichzelf opruimen, zal ik ook altijd even opmerken hoe goed ze dat doen. Als ze ’s ochtends meewerken met aankleden enzovoorts? Dan benadruk ik altijd even hoe goed ze kunnen luisteren. Dit zorgt voor twee vrolijke en trotse koppies! Meestal roepen ze dan in koor “Jaaaa mamaaaa”. Superschattig.

Reacties van anderen op het gedrag van mijn jongens

Tuurlijk zitten er soms rotdagen bij en dat ze allebei strontvervelend zijn. Vanuit mijn omgeving krijg ik juist heel vaak goede reacties over het gedrag van mijn jongens! We gaan ook regelmatig naar opa en hij vindt ze juist heel rustig. Vooral naar Jaylano heb je bijna geen omkijken als we ergens zijn. Die doet zijn dingetje en vermaakt zich overal wel. Devano moet je iets meer in de gaten houden maar ook hij is geen terrorist bij een ander binnen. Blijkbaar doe ik dan toch iets goed haha! Ach, het zijn ook gewoon twee schatjes (met uitzonderingen op bepaalde momenten)

Ook opoe (oma) zegt altijd dat ze over het algemeen heel rustig zijn. De apenstreken die ze af en toe uithalen horen er ook bij. Tja.. daar zijn ze immers ook kind voor! Vooral het verschil tegenover een jaar geleden en nu is heel goed merkbaar. Ze wilt zelfs een keer een hele dag oppassen haha! Dat was in het begin niet echt haalbaar toen ik net alleenstaande moeder was. Al met al zit er dus een behoorlijke verbetering in de opvoeding (denk ik).

Hanteren jullie veel regels voor jullie kids en zijn jullie voor of tegen het straffen van kinderen? Laat het me weten in de reacties onder dit artikel! Tips zijn altijd welkom natuurlijk 😉 Vind je het leuk om te lezen wat ik dagelijks meemaak als alleenstaande moeder van twee jongens? Vergeet me dan niet te liken te volgen op Facebook en Instagram!